Demokrasi illüzyonist bir kuramdır; insanoğluna, yavaş yavaş enjekte edilip faydasından çok yan etkisini göstermektedir.  Demokrasinin zararlarından olan eşitçilik ve eşitlik bağnazlığının kelime anlamı; teorik olarak hoşgörülü tezini sunmuş olsa da pratikte verdiği zarar antitezi olarak görünmektedir. Bireyin hakkaniyetle yaşaması için gösterilemesi gereken rağbet eşitlik inancına değil adalet inancınadır. Kanaatimce bireyin mesleki ve siyasi statülerinin sorun olması mevzu bahis olmamalı. Asıl sorun bireyin statüsüne göre çaba sarf etmeden statüsünün getirdiği toplumsal saygıyı zedelemeden indirgememektir. Bireyin gösterdiği başarı ve aldığı eğitimin sonucunda elde ettiği statüyü mesleki saygınlığından uzak; bireyin statü ve mesleki ahlakına, sevgisine karşılık bireyce elde edilmiş, çabayla kazanılmış saygıyı yükseltmek gerekir. Bencilliğinden ödün vermeyen, mesleki sorumluluklarının yükünü toplumu hor görerek gerçekleştiren bireyin; toplum tarafından çaba sarf edilmeden gösterilen statü ve mesleki saygınlığını istismar etmesi ile mesleki saygınlığını zedelemeden sorumluluklarının yükünü kendi çeken, topluma hizmet etmesi gerektiği bilincinde olan, hoşgörü ve sevgiyle yaklaşan bireyin arasındaki mesleki saygı ve statü aynı olması eşitlik hastalığının doğurduğu olumsuzluktur. Eşitlik, hiç olmamış adaletin pr çalışmasıdır! Kaliteden yoksun madde her zaman reklam ister fakat kalite kendini belli eder. Demokrasi ve onun eşitlik gibi kangren olmuş kuramlarından kurtulmalı;

MÜLKÜN TEMELİNİ ADALETTEN OLUŞTURMALIYIZ!